بهداشت و درمان سنتی، قسمت اول

یا طبیب من لا طبیب له

قصد دارم در ذیل این عنوان (بهداشت و درمان سنتی) برخی تجارب و مطالعاتم درباره ثمرات طب سنتی ایرانیان و مسلمانان را در اختیار دوستان قرار دهم. قبل از این که سلسله مطالب را آغاز کنم، لازم است نکاتی را بیان کنم.
نخست؛ علت این که به سراغ طب سنتی رفتم، هم نظری بود و هم عملی. من در جریان مطالعات خودم متوجه شدم پزشکی جایگاه بی‌بدیلی در فرهنگ امروز دارد. برای من مهم بود که بدانم پزشکی چیست و چه نسبتی با سایر حیطه‌های فرهنگ برقرار می‌کند. در این بررسی بود که کمی با طب سنتی خودمان آشنا شدم. از لحاظ عملی، من و نیز بسیاری از نزدیکانم دچار بیماری‌های متعددی شدیم که بعضاً صعب‌العلاج بود. برای رهایی از آن‌ها دست به دامان طب سنتی شدم و تقریباً تجربه موفقیت‌آمیزی را از سر گذراندم.
دوم؛  من پزشک نیستم و در زمینه طب سنتی هم تخصص به معنای حقیقی کلمه ندارم. بلکه صرفاً در این زمینه مطالعات و تجربه‌های خوبی داشته‌ام و آن‌ها را بیان می‌کنم. هر کسی در زمینه مطالبی که من خواهم نوشت، حق دارد منبع سخنانم را مطالبه کند. اما اینجا اجمالاً عرض می‌کنم که منبع اصلی من آثار استاد سید محمد موسوی و نیز گفتگوهایی بوده است که از نزدیک با ایشان داشته‌ام. پس از آن از درس گفتارهای استاد حسین خیراندیش که در اینترنت هم قابل دریافت است، استفاده کردم و دیگر منابعی که استفاده کرده‌ام، در حاشیه بوده‌اند.
سوم؛ چرا به خود جرأت می دهم که وارد این حوزه شوم؟ نخست به این دلیل که متأسفانه اغلب پزشکان کلاسیک کشور ما، اخلاق حرفه‌ای و وجدان کاری را سه‌طلاقه کرده‌اند و بدون آن که کسی بتواند از آن‌ها بازخواستی بکند، به سوءاستفاده مالی از بیماران مشغول‌اند و ما را از حداقل مواهب بهداشت و درمان مدرن محروم کرده‌اند. در این شرایط اسف بار، من ترجیح می دهم برای حفظ سلامتی خود و خانواده و نزدیکانم، از آموخته‌های قابل اعتماد طب سنتی استفاده کنم. دوم به این دلیل که طب سنتی در شکل اصیل و کارآمد خود، تحت تأثیر فضای سیاست زده و پرآشوب کشور قرار گرفته است و حتی اکنون که تا حدی مجوزهایی برای کار طبیبان سنتی وجود دارد، در حاشیه قرار دارد. در این میان، بزرگان و استادان واقعی طب سنتی چندان مورد اعتنا قرار نمی‌گیرند و در مقابل سودجویان کم سواد و یا فارغ‌التحصیلان و آکادمیسین های جدید طب سنتی، هر یک به طریقی، باعث دل‌زدگی مردم از این منبع ذی‌قیمت شده‌اند. بنابراین من در تلاشم تا آنجا که به شکل غیرحضوری و «اینترنتی» مقدور است، بهترین نسخه‌های عمومی و توصیه‌های بهداشتی این استادان را منتقل کنم. صد البته که راه بهتر و اصیل تر، مراجعه حضوری به خدمت خود ایشان است. پیشرفت من در این راه، نیازمند تشریک مساعی و کمک‌های علمی و یا همدلی شما عزیزان است.